z toba chce patrzec w niebo

Pomijam już fakt, że moim ulubionym kolorem od wielu lat jest niebieski. W dzieciństwie kładłam się na kocu na trawie i obserwowałam je godzinami. Miało w sobie są niezwykłego. Coś, co sprawiało, że potrafiłam się wyciszyć, uspoić. Jednak dopiero w tamtym roku chciałam zatrzymać je na dłużej i zaczęłam robić zdjęcia. W niedzielę, o godzinie 18.38 Słońce wstąpiło w znak Raka rozpoczynając tym samym astronomiczne lato. Podczas letnich nocy miłośnicy astronomii będą mogli podziwiać m.in. ciekawe układy gwiazd oraz Perseidy - rój meteorów. Bo z Tobą mógłbym spędzić całe swe życie. razem budzić o świcie nocą chodzić spać. Bo z Tobą świat ma wszystkie kolory nieba. więcej mi nie potrzeba tylko z Tobą trwać. Bo z Tobą. Bo z Tobą. 2. Słucham szeptu słów. dalej do mnie mów. Książki. Cytaty. św. Ignacy Loyola. patrzeć w niebo i gwiazdy, co też czynił często i przez długi czas, ponieważ odczuwał wtedy w sobie wielki zapał do służby Panu naszemu. św. Ignacy Loyola, Opowieść Pielgrzyma. Autobiografia. niebo gwiazdy słuzba. Niechciana umowa z wytwórnią, restrykcyjna dieta, piosenki, których nie chce śpiewać… To tylko wierzchołek góry lodowej. Anna po kolejnej rozmowie z matką postanawia wreszcie się sprzeciwić. Wyjazd do małej wsi w Szkocji na początku wydaje się dobrym pomysłem, ale czy ucieczka od problemów cokolwiek zmieni? 2 Months Of Dating What To Expect. Rozważanie do fragmentu Ewangelii Mt 2, 1-12 Uroczystość Objawienia Pańskiego Dzisiaj Uroczystość Objawienia Pańskiego, w naszej polskiej tradycji bardziej znana pod nazwą święta trzech króli. Moglibyśmy dywagować na temat tego, czy to byli mędrcy, czy królowie, a może raczej magowie, albo pogańscy kapłani Zaratustry. Czy było ich dwóch, trzech, czterech, sześciu, dwunastu, a może czterdziestu, jak chciałyby różne tradycje. Czy wszyscy pochodzili z Persji, a może z różnych stron świata. Czy gwiazda, którą widzieli była meteorytem, kometą, a może skupieniem planet Jowisza i Saturna. Wszystko to, jakkolwiek ciekawe, tak naprawdę nie dotyka w ogóle istoty dzisiejszej uroczystości i ma znaczenie drugorzędne. Świętujemy dzisiaj to, że Jezus, Światłość świata wkroczył w pogrążoną w mroku grzechu rzeczywistość człowieka. Każdego człowieka, bo mędrcy niezależnie od tego ilu ich było i skąd przybyli – symbolicznie są reprezentantami całej ludzkości. Pięknie pisze o tym Izajasz w dzisiejszym I czytaniu: „Bo oto ciemność okrywa ziemię i gęsty mrok spowija ludy, a ponad tobą jaśnieje Pan i Jego chwała jawi się nad tobą. I pójdą narody do twojego światła, królowie do blasku twojego wschodu”. Spróbujmy dzisiaj przyjrzeć się postawie mędrców ze wschodu, których Ewangelia stawia, obok Jezusa, w centrum naszej uwagi. „Ujrzeliśmy Jego gwiazdę” – te słowa, które mędrcy wypowiadają do Heroda – mówią bardzo dużo o nich samych. Żeby zobaczyć gwiazdy – trzeba patrzeć w górę. Jeżeli nie podnosimy naszego wzroku – nie widzimy nieba. Można całą doczesność przeżyć, idąc przez życie ze wzrokiem wbitym w ziemię. Żeby daleko nie szukać – takim człowiekiem był Herod – którego dzisiejsza Ewangelia ukazuje jako przeciwieństwo mędrców. Bibliści komentując ten fragment Ewangelii, podkreślają, że mędrcy nie pojawili się w Betlejem zaraz po narodzinach Jezusa. Prawdopodobnie od tego dnia upłynęło przynajmniej pół roku. Przynajmniej sześć miesięcy gwiazda świeciła na niebie – a Herod jej nie zauważył – dlaczego? Bo nie patrzył w niebo. Możemy w naszym życiu nie patrzeć w niebo. Można przeżyć swoje życie, patrząc na nie przez pryzmat przeróżnych życiowych problemów – rodzinnych, małżeńskich, zdrowotnych. Można widzieć tylko swoje własne cierpienie, koncentrować się na poczuciu własnej krzywdy, albo przekonaniu, że w mniejszym bądź większym stopniu moje życie zostało zmarnowane, albo nie potoczyło się tak, jak sobie wymarzłem. Można mieć wzrok utkwiony tylko w rzeczach materialnych, przyjemnościach, ciągłym oczekiwaniu na weekend, urlop, czy kolejny shopping – zakupy. Można w życiu widzieć tylko zło i grzechy – swoje własne, najbliższych, otoczenia, duchownych, Kościoła, polityków, lekarzy, społeczeństwa.... I będzie to jakaś prawda – ale tylko szczątkowa, bo nie oświetlona blaskiem Chrystusa, który jest ponad tym, który działa i zbawia pomimo tego wszystkiego – pomimo też naszej słabości i grzeszności. Autorzy tekstów, Ks. Krupa Mateusz, Rozważanie Ludzi online: 3189, w tym 66 zalogowanych użytkowników i 3123 gości. Wszelkie demotywatory w serwisie są generowane przez użytkowników serwisu i jego właściciel nie bierze za nie odpowiedzialności. Dlaczego ludzie lubią patrzeć w niebo nocą? Czy temu, że gwiazdy tak na nim migocą? A może dlatego, że jest ono tak tajemnicze? Lub temu, że chcą swą tęsknotę wykrzyczeć? Tam, gdzie światła miasta nie są zbyt mnogie, gołym okiem da się dostrzec Mleczną Drogę. Warto czasem zatem położyć się na trawie i spojrzeć w ten nieboskłon, marząc na jawie. O czym marzyć, patrząc w ciemne niebo nocą? O tym, by do gwiazd pojechać złotą karocą? O tym, by jakoś do tej pozaziemskiej przestrzeni dotrzeć, i tym samym – los Ziemi odmienić? Czasem rozmyślam: czy ktoś stamtąd patrzy, jaki tu, na świecie, rozgrywa się teatrzyk? Czy jest tam może jakaś cywilizacja? Czy u kosmitów panuje demokracja? Lubię czasem patrzeć na gwiazdy spadające. Ćwiczę wtedy cierpliwość: choć są ich tysiące, tylko nieliczne nie umkną mojemu wzrokowi. Po co się w nie wpatrywać? Możesz się pogłowić. Może po to, by pomyśleć jakieś życzenie? Albo by w wieczorne wpaść rozleniwienie? Dlaczego Ty lubisz patrzeć w niebo nocą? Zastanów się, odkryj – na pewno wiesz, po co przyglądać się warto tej odległej przestrzeni, do której nie dotrzesz tak łatwo stąd, z Ziemi. Co się w niej czai? Każdy ma o tym jakieś zdanie… Pozostaje nam odległych galaktyk badanie! Na zdj. kadr z filmu „Kochankowie z Księżyca. Moonrise Kingdom”, reż. Wes Anderson A tam, w górze, było sobie niebo, całe upstrzone gwiazdami; kładliśmy się na plecach i gapili na nie, dziwiąc się, czy ktoś je stworzył, czy też są tam przypadkiem. Mark Twain, „Huckleberry Finn” Banalne? Może. Ale dzisiaj tęskno mi do banału. Dość chyba mam chłopców, chcących rozpisać mi życie w Excelu. Od tego przecież mam mamę, choć jej to akurat wybaczam, bo z zawodu jest kobita księgową. Pamiętam natomiast jedną ze swoich pierwszych randek, z największą jak dotąd, choć już nieaktualną miłością mojego życia. Randkę, której kompletnie bym się nie spodziewała, bo chłopiec był z tych grających w baseball i twardo stąpających po ziemi. Przyjeżdżam do niego, chata wolna, ale on wyciąga mnie na dwór. Pośrodku ogrodu zdezelowany materac, domowa nalewka, no i jakieś kubki. Bo noc jest ładna i można popatrzeć na niebo. Wiecie, kiedy takie rzeczy zdarzają się innym, to uśmiecham się demonicznie i robię się z automatu złośliwa. Bo banał, bo romantyzm jest dla mięczaków, bo nie mamy znowu piętnastu lat. Ale tamta noc pokazała, że kiedy takie rzeczy zdarzają się mnie, to zmienia się radykalnie nawet mój, stabilny zwykle punkt widzenia. Może to dobrze, pobyć czasem banalnym? Odpuścić modne randki w drogich restauracjach, wypady do kina na oklepane filmy, wszystkie te prezenty, mieniące się w pudełkach z Apartu? Bo jeśli miałabym dzisiaj wymienić swoje najfajniejsze randki, to były to właśnie te bezgotówkowe. A pośród nich tamta noc, tamto gapienie się w gwiazdy, rozmowy i śmiechy do rana. I nawet nie seks, bo nalewka była za mocna i jak dzieciak mu wtedy zasnęłam. Dzisiaj myślę, że dziecinada jest spoko. Kiedy możecie pooglądać razem „Shreka” albo „Kung Fu Pandę” albo pograć razem w gry. Bo poważne życie, ciche dni i płacenie rachunków, to wszystko i tak przyjdzie potem. A skoro jeszcze chwilę można się powygłupiać, to dlaczego by nie? Dlatego smutno mi się robi, ilekroć słyszę o tych wszystkich związkach, od początku robionych na siłę. Kiedy opowieści zaczynają się od słów: wiesz, szału nie ma, albo: na miłość jestem za stary. Kiedy wciąż powtarza się układ: poznałam kogoś, jest spoko, może weźmiemy ślub. Kiedy od początku jest letnio. Bo wiecie, że jak dopada Was to całe poważne życie, kiedy dochodzą problemy typu: praca, dzieci, stres, to temperatura może już tylko opadać. A kiedy startujecie z poziomu równiny, to bliziutko będzie Wam do depresji. To trochę jak z powiedzeniem, że jak kochać to księcia, jak kraść to miliony. Sama cenię sobie skrajności, lubię między nimi się huśtać. Wolę trzy tygodnie dzikiej miłości od trzech lat w kapciach, z piwem i przed TV. Nie wiem, czy w tym szaleństwie jest jeszcze metoda, czy nie zestarzeję się w ten sposób samotnie. Ale jest taki ładny cytat ze Stanisława Jerzego Leca: Biedny, kto gwiazd nie widzi bez uderzenia w zęby. A skoro jesteśmy w temacie, to wiecie, że teraz jest najlepszy czas, żeby pogapić się w niebo? Możecie wypatrzeć na nim Perseidy, czyli najbardziej znaną grupę meteorów. Czyli to, co my, baby, od dzieciństwa nazywamy spadającymi gwiazdami. Przelatują tak sobie już od połowy lipca, ale szczyt aktywności przypada na noce od 10 do 13 sierpnia. Wtedy będzie można zobaczyć nawet sto sztuk na godzinę. A zatem – bierzcie koce, nalewki i sio, patrzeć, jak piękne potrafi być niebo! Niebo, wielki błękit, nieboskłon, raj... Kto z Was nigdy nie patrzył w niebo i nie wzdychał do tęczy? Natalia P.: Lubię patrzeć w niebo, ponieważ lubię obserwować można zobaczyć ukryte w nich różne postacie, np. ostatnio widziałam czarownicę Innym razem widziałam smerfetkę, a także czajnik, ślimaka i strzałkę w prawo. Mateusz B.: Kocham patrzeć w niebo, gdyż to mnie relaksuje i odpędza wszystkie złości oraz rozluźnia mnie.

z toba chce patrzec w niebo